Limon ağacım olması için çekirdeklerini ekebilir miyim?

Tüm fidelerde olduğu gibi, yavru bitki anne bitkiden farklı olacaktır çünkü “babasının” genetiğine de sahiptir. Dolayısıyla, tüm meyvelerde olduğu gibi aşılama limon türlerini korumanın tek yoludur. Bunu yapabilmek için istenen türden kesilen dallar, aşılama yeri olan “kök donörlere” aşılanır.

Genellikle narenciye çekirdeklerini başarılı bir şekilde ekebilseniz de, çıkan ağaçlar genelde yıllarca sonra meyve verir ve fidelerin tam gen birleşimini önceden hiç kimse test etmediği ve bildirmediği için meyvenin miktarı ve kalitesi belirsizdir. Bununla birlikte, bazı durumlarda çekirdekler ekildiğinde narenciye fideleri ilginç bir şekilde doğru türde meyve verebilir. Bunu kendiniz için denemeye değer. Tohumlar soğuduğunda filizlenme olur (14 gün boyunca 1-5 °C’de bir buzdolabının sebze bölümüne koyun).

Limonun filizlenen yapraklarının gün ışığını görmek için ekildiği topraktan yukarı doğru sürdüğünü görmek kesinlikle hoşunuza gidecektir. Işıktan konuşacaksak: Narenciye çekirdekleri, ışık seviyeleri ve gündüz ısıları tekrar yükselirken Şubat’ın sununda veya Mart’ın başında ekilmelidir. Hava, yaklaşık 21-25°C sabit filizlenme ısılarıyla aydınlık ve ılık olmalıdır. Fideler çok aydınlık bir yere gerek duyar.

Kış Bakımı

Narenciye ağacınıza bakmanın en iyi yolu hakkındaki bilgileri yeni açık hava narenciye sezonunun başlangıcında gelecek bahar bir başka GARDENA Haber Bülteni – Özel’de bulabilirsiniz.

Ancak, narenciye ağaçları yakında kış bakımı isteyeceği için bu GARDENA Haber Bülteni – Özel’de bu konu hakkında bazı bilgiler vermek istiyoruz:

Biliyor olabileceğiniz gibi, sıra kış bakımına geldiğinde narenciye ağaçları biraz ustalık ve dikkat isteyebilir. İnsanlar genellikle yanlış bakımdan kaynaklanan ve kışın sonlarında olan yaprak dökülmesini engellemek için ne yapabileceğini sorar.

Ağacı Tanıma

Türler, tropikal ve alt-tropikal iklimlerde büyür ancak kışları sıfır derecelere veya daha da altına düşebilen Akdeniz iklimiyle de başa çıkabilir. Sıra bakımlarına geldiğinde bu şu anlama gelir: Narenciye ağaçları, aynı doğal yaşam alanlarında olduğu gibi hem yazın hem de kışın çok ışığa ihtiyaç duyar.

Ağacın metabolizmasını harekete geçirmek için hem birlikte hem de tek başlarına hareket ettikleri için ışık ve ısı karşılıklı olarak birbirine bağımlıdır; bu nedenle kışın narenciye ağaçlarının bakımı ustalık ve dikkat ister. Açıkça söylemek gerekirse: Ağaç (fotosentezi başlatan) daha fazla ışık aldıkça, yeterli bir metabolik hıza ulaşabilmek için daha ılık olmaya ihtiyaç duyar. Ağaç (metabolik hızını artıran) daha fazla ısı aldıkça, yeterli fotosentez yapabilmek için daha fazla ışığa ihtiyaç duyar.

Isı derecesi çok yüksek olduğu için ağacın metabolizması kışın çok hızlı olursa (ör. bitki bir oturma odasında özellikle bir perdenin arkasındaysa) ve yeterli ışık almıyorsa, fotosentez yoluyla yaratabileceğinden daha fazla maddeyi metabolize edip kendini tüketir.

Ancak, bitkiyi daha düşük ısıdaki çok aydınlık bir yere koyarak kış uykusuna yatırmak mantıklıdır (bu ağacın kışlık yerinin buzlanmadan havalandırılmasını da içerir). Çünkü muhtemelen enlemimizdeki en aydınlık yer özellikle kışın tropik ışık koşullarıyla karşılaştırıldığında karanlık bir oda gibidir. Sayıları sevenler için: Bu yıl Şubat ayında Zangibar’da öğlen saatlerinde 190.000 ile 210.000 lux aydınlık ölçtüm. Aynı zamanda, aydınlık Almanya’da dışarıda muhtemelen 10-15.000 lux idi. Çok aydınlık bir kış evi (ör. küçük bir sera veya limonluk) genellikle yalnızca 10.000 lux veya daha az aydınlık sağlayabilir. Normal bir kış evi (insanlar genellikle “ışığın en parlak olduğu kuzeye bakan pencerenin yanındaki serin bir koridora koydum” der) yalnızca yaklaşık 1.000 lux aydınlığa ulaşır; oturma odalarının aydınlığı normalde 500 ile 800 lux arasındadır. Gördüğünüz gibi, ihtiyaç duydukları ışıkla gerçekte aldıkları ışık miktarı arasındaki fark nedeniyle sıra narenciye ağaçlarının kış bakımına geldiğinde bizimki gibi ülkelerde iş neredeyse şans dilemeye ve en iyisini umut etmeye kalır.

Artık bilgilendiniz, şimdi tekrar pratik önlemlere dönelim.

Üç kış bakımı stratejisinin başarılı olduğu kanıtlanmıştır.

A.: Ağacı kışın bir fidanlık serasına ya da evde küçük bir sera veya limonluğa koyun (www.florino.de).

B.: Ağacı kışın 5 - 10°C arasında sıcaklığı olan aydınlık bir yere koyun; odayı sık sık havalandırın ve ılık güneş ışığı odaya girerse gölgeleyin (Ocak sonundan itibaren ve özellikle güneye bakan pencereler için).

C.: Ağacı kışın 16/18 - 20°C arasında ısı dereceleri olan çok aydınlık bir yere koyun.

Bu koşulların yaratılması neredeyse imkansız olduğu için C seçeneği en zor olandır. Yukarıda da belirtildiği gibi, bu bölgelerde daha az ışığımız var ve normalde soğuk kış günlerinde oturma odalarını en azından 21°C sıcaklığa kadar ısıtıyoruz. Daha uygun olan 16 - 18 derecelerdeki odalar en iyi ihtimalle nadiren kullanılan odalar veya soğuk koridorlardır. Bu odalarda, ağaçlar ayrıca bir pencereye mümkün olduğunca yakın koyulmalı.

Isı konusunda:

Ağaçlar çok ıslak olduğu için ve köklerle yapraklar arasında büyük bir ısı farklı olduğu için de yapraklar sık sık dökülür: Bahçıvanların dediği gibi “sıcak baş ve soğuk ayak” ya da “sıcak ayak ve soğuk baş”. Bunun nedeni nadiren fark edilir: Oda ısındıkça ağacın büyük bölümü de oda sıcaklığına kadar örneğin 21°C’ye kadar ısınır. Ancak, ağaç ısısı yalnızca 16 - 18 derece olan bir zemin üzerinde durmaktadır. Daha soğuk olan kökler ılık yapraklara göre daha yavaş çalışır; ağaçta gerilim olur ve yapraklarını döker. Çözüm: Ağacı zeminin soğuğundan korumak için tekerlekleri ve altında yeterli bir havalandırması olan seyyar bir ayaklık veya bir saksıya koyarak ağacın altını soğuk zeminden ayırın ya da zeminle saksı arasına kalın polistiren tabaka koyun.

Tam tersi durumda: Ağaç zeminden ısıtmanın üzerinde duruyor olabilir ve bu nedenle kökleri 20 - 28 dereceye kadar ısınır ve tepesi yalnızca 18 - 22 derece olur. Burada da benzer bir şey olur: Şimdi de kökleri yapraklarına göre daha aktif olduğu için ağaçta gerilim olur. Sonuç: Yapraklar dökülür.

Sizin için oldukça fazla okunacak şey çıktı! Ancak: Narenciye ağaçlarını ve kış bakımıyla onları nasıl etkileyebileceğinizi ne kadar iyi anlarsanız, durumu o kadar iyi dengeleyebilirisiniz ve evdeki durumunuz için en iyi kış stratejisini geliştirebilirsiniz. Sorun çıkarsa da, alternatif hareketlerle daha hızlı tepki verebilirsiniz.

Yılın daha soğuk altı ayındaki gübreleme ve sulama stratejileriyle karşılaştırıldığında ışık/ısı ilişkisi daha basittir:

Eylül’den Şubat’a kadar gübreleme yapmayın; bitki kışı soğukta geçirmişse (yukarıdaki B seçeneği) Eylül’den Mart’a kadar gübreleme yapmayın. Demirli besin ekleyerek demir eksikliğini tedavi edin (yeşil yaprak damarları, sarı yapraklar).

Oda sıcaklığında tatlı su kullanarak sulayın. Demir eksikliğine yol açabileceği için acı su kullanmayın. Daha ılık kışlarda, duruma göre çok dikkatli sulayın; özellikle aşırı sulama ve suya doymayı engelleyin. Çoğu ağaç kuru bırakılmaktansa suya boğulmaktadır! Serin kışlar için, ağacı daha kuru tutun (kısmen kuru toprak); toprak saman kuruluğunda olmamalı ve ağaç kurumamalıdır.

Ağacı olabildiğince dışarıda bırakıp, ilkbaharda da olabildiğince erken çıkarın.

Özellikle kışın sonlarında ve ilkbaharın başlarında ağacı dışarıda korumalı bir yere koyabilirsiniz. Gece ve gündüz ısıları çok farklı ör. gece 5°C, gündüz 20-25°C olmadıkça ağacın koyulduğu yer ısıtılmamalıdır.

Ağacı içeri almadan önce iyice temizleyin ve salyangoz veya bitlerin kışı onunla birlikte geçirmemesi için olası tüm önlemleri alın. Gerekirse, ağacı bu zamanda budayabilirsiniz. Daha fazla ışığın nüfuz edebilmesi için sıkışık ağaç tepelerini inceltin. Ocak sonunda, bitki zararlıları tehdidini kontrol edin (yılın bu zamanında artar). Kabuklu bitler ve ilk unlu bitler artık harekete geçmiştir. Ön son görülenler yaprak bitleridir; Mart’tan itibaren görülmeye başlarlar.

Narenciye ağaçlarınızın kışlık bakımında size başarılar diliyoruz!

Bir öneri daha:

Kışın daha ılık ve biraz daha az aydınlık yerlerde yaşayabilen küçük, sevimli bir narenciye ağacı isteyenler, kumkuat türüne geçmelidir!